به نقل از «فرارو»

۱۰ مورد از مهم‌ترین خواص کرفس

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۳۱۷۹۲

به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده، ارزش غذایی ۱۰۰ گرم کرفس خام به شرح زیر است:

ارزش غذایی ۱۰۰ گرم کرفس:

آب ۹۵.۴۳ گرم
انرژی ۱۴ کیلوکالری
پروتئین ۰.۶۹ گرم
فیبر ۱.۶ گرم
کربوهیدرات ۲.۹۷ گرم
شکر ۱.۳۴ گرم
کلسیم ۴۰ میلی‌گرم
پتاسیم ۲۶۰ میلی‌گرم

کرفس همچنین حاوی ویتامین‌های A، C و K، فولات، مواد معدنی ضروری و بیش از ده‌ها آنتی اکسیدان دیگر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین کرفس نسبت به سایر سبزیجات سبز کالری بسیار کمتری دارد.

مواد مغذی موجود در کرفس نقش مهمی در سلامت بدن و پیشگیری از بسیاری از بیماری‌ها دارند. در ادامه به ۱۰ تا از مهم‌ترین خواص کرفس اشاره می‌کنیم.

۱- ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را کاهش دهد

کرفس یک سبزی پر خاصیت است که سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، فلاونوئید‌ها و سایر ترکیبات مفید است که می‌توانند به محافظت از بدن در برابر آسیب‌های سلولی و بیماری‌های مزمن مانند سرطان کمک کنند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کرفس می‌توانند به مبارزه و با رادیکال‌های آزاد کمک کنند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که می‌توانند به DNA آسیب برسانند و منجر به سرطان شوند.

آنتی‌اکسیدان‌ها با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد از این آسیب جلوگیری می‌کنند. کرفس همچنین حاوی دو فلاونوئید زیست فعال به نام آپیژنین و لوتئولین است که هر دو دارای خواص ضد سرطانی هستند.

آپیژنین: آپیژنین یک عامل پیشگیری‌کننده از سرطان است که می‌تواند به از بین بردن سلول‌های سرطانی کمک کند. این ماده با از بین بردن رادیکال‌های آزاد، مهار رشد سلول‌های سرطانی و افزایش اتوفاژی (فرایندی که بدن از طریق آن سلول‌های ناکارآمد را از بین می‌برد) عمل می‌کند.

لوتئولین: لوتئولین نیز دارای خواص ضد سرطانی است. این ماده با مهار رشد سلول‌های سرطانی و القای آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلول‌ها) عمل می‌کند.

علاوه بر آنتی‌اکسیدان‌ها و فلاونوئیدها، کرفس حاوی پلی استیلن‌های زیست فعال و کاسپاز نیز است که ممکن است به کاهش خطر سرطان کمک کنند. پلی استیلن‌های زیست فعال ترکیباتی هستند که می‌توانند از تشکیلات سرطانی متعدد جلوگیری کنند. کاسپاز یک پروتئین است که ممکن است به کشتن سلول‌های سرطان سینه کمک کند.

۲- به کاهش التهاب کمک می‌کند

مطالعه‌ای که توسط دانشگاه هاربین در چین انجام شد، نشان داد که کرفس منبع مهمی از فلاونول‌ها است. فلاونول‌ها که یکی آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کرفس هستند که نقش مهمی در خواص ضدالتهابی این سبزی ایفا می‌کنند. کرفس همچنین حاوی ترکیبی به نام لوتئولین است که می‌تواند از التهاب در سلول‌های مغز جلوگیری کند. علاوه بر این، کرفس می‌تواند از رشد هلیکوباکتر پیلوری که باعث گاستریت (التهاب مخاط معده) می‌شود، جلوگیری کند.

۳- ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند

کرفس حاوی یک ماده شیمیایی گیاهی به نام فتالید است که دیواره سرخرگ‌ها را شل کرده و جریان خون را افزایش می‌دهد. این امر به کاهش فشار خون کمک می‌کند. علاوه بر فتالید، کرفس سرشار از نیترات نیز بوده که ممکن است با تولید اکسید نیتریک به کاهش فشار خون کمک کند. اکسید نیتریک یک ماده شیمیایی است که می‌تواند دیواره سرخرگ‌ها را شل کرده و جریان خون را افزایش دهد.

۴- سلامت قلب و عروق را بهبود می‌بخشد

کرفس از دیرباز در طب سنتی برای درمان بیماری‌های مختلف از جمله فشار خون بالا استفاده می‌شده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کرفس می‌تواند به بهبود سلامت قلب و عروق نیز کمک کند. کرفس سرشار از پلی فنول است. پلی فنول‌ها می‌توانند به کاهش التهاب که یکی از عوامل اصلی بیماری‌های قلبی عروقی است، کمک کنند.

همچنین، پلی فنول‌ها می‌توانند به کاهش آسیب به دیواره رگ‌های خونی کمک کنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل فواید کرفس برای سلامت قلب و عروق مورد نیاز است.

۵- ممکن است به تقویت حافظه کمک کند

تحقیقات نشان می‌دهد که کرفس ممکن است خطر از دست دادن حافظه را کاهش دهد. یک مطالعه در دانشگاه JiNan چین نشان داد که افراد مسنی که لوتئولین (یک فلاونوئید موجود در کرفس) بیشتری مصرف می‌کردند، کمتر دچار از دست دادن حافظه مرتبط با افزایش سن می‌شدند.

آپیژنین موجود در کرفس نیز ممکن است به محافظت از حافظه کمک کند. اعتقاد بر این است که آپیژنین به رشد و توسعه سلول‌های عصبی جدید کمک می‌کند. همچنین آپیژنین ممکن است به سلامت نورون‌ها نیز کمک کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها در انسان مورد نیاز است.

۶- ممکن است به بهبود هضم غذا کمک کند

فیبر موجود در کرفس آن را به یک ماده غذایی مهم برای بهبود هضم غذا و سلامت گوارش تبدیل می‌کند. فیبر موجود در کرفس به دو نوع محلول و نامحلول تقسیم می‌شود. فیبر محلول در کرفس توسط باکتری‌های روده بزرگ تخمیر می‌شود.

فرایند تخمیر، اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه تولید می‌کند که یکی از آن‌ها بوتیرات نام داشته و برای سلامت دستگاه گوارش بسیار مهم است. فیبر نامحلول در کرفس نیز به تقویت حرکات روده کمک می‌کند.

۷- ممکن است به کاهش وزن کمک کند

کرفس به دلیل کالری کم و محتوای بالای فیبر، یک گزینه عالی برای کاهش وزن است. فیبر نامحلول موجود در کرفس باعث می‌شود تا شما برای مدت طولانی تری احساس سیری کنید. همچنین، آب فراوان موجود در کرفس می‌تواند به کاهش وزن کمک کند. علاوه بر این، کرفس می‌تواند متابولیسم لیپید (چربی) را تنظیم کند.

۸- به درمان دیابت کمک می‌کند

برخی مطالعات نشان داده‌اند که کرفس ممکن است به کنترل قند خون کمک کند. این گیاه حاوی آنتی‌اکسیدان‌های فلاون است که می‌توانند سطح قند خون را کاهش دهند. همچنین، ویتامین K موجود در کرفس ممکن است حساسیت به انسولین را بهبود بخشد. دیابت می‌تواند توسط هلیکوباکتر پیلوری تشدید شود. از آن‌جایی که کرفس توانایی مبارزه با هلیکوباکتر پیلوری را دارد، بنابراین ممکن است در کنترل دیابت نیز مفید باشد.

۹- ممکن به تقویت سیستم ایمنی کمک کند

کرفس منبع خوبی از ویتامین C است که یک ماده مغذی مهم برای تقویت سیستم ایمنی بدن محسوب می‌شود. آنتی اکسیدان‌های موجود در کرفس نیز می‌توانند به محافظت از سلول‌های بدن در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد کمک کرده و منجر به بهبود پاسخ ایمنی بدن شوند.

همچنین، مکمل ویتامین C می‌تواند غلظت ایمونوگلوبولین‌ها را در خون افزایش دهد. ایمونوگلوبولین‌ها ترکیبات کلیدی سیستم ایمنی هستند که به بدن در مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کنند.

۱۰- ممکن است به بهبود علائم یائسگی کمک کند

فیتواستروژن‌ها، ترکیباتی گیاهی هستند که می‌توانند به تنظیم هورمون‌ها کمک کنند. غذا‌های غنی از فیتواستروژن، ممکن است علائم یائسگی در زنان را کاهش دهند. کرفس نیز حاوی فیتواستروژن است و می‌تواند در این زمینه مفید باشد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تأیید این ادعا لازم است.

منبع:اکالا

منبع: فرارو

کلیدواژه: کرفس یائسگی قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل آنتی اکسیدان رادیکال های آزاد آنتی اکسیدان ها سلول های سرطان کرفس می تواند موجود در کرفس بیماری ها فشار خون کمک کنند سلول ها یک ماده خون کمک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۳۱۷۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند؟

آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند و به همان خوبی است که در رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد می‌شود؟

به گزارش همشهری آنلاین، دوین میلر (Duane Mellor) سرپرست بخش پزشکی و تغذیه دانشکده پزشکی استون در دانشگاه استون (Aston) به این پرسش پاسخ داده است.

به گفته وی، دلیل علمی پشت این موضوع در واقع صحیح است، هرچند کمی گیج کننده به نظر می‌رسد. اما اثرات واقعی سلامتی این کار به اندازه‌ای که گفته می‌شود قابل توجه نیست.

میلر می‌گوید: هنگامی که نان پخته می‌شود، خمیر مرطوب و پر از حباب را به یک نان نرم تبدیل می‌کند. حرارت فر به همراه آب خمیر باعث می‌شود نشاسته موجود در آرد منبسط شده و ژلاتینه شود. وقتی آرد را به سس اضافه می‌کنیم و آنقدر می‌پزیم تا غلیظ شود نیز همین اتفاق می‌افتد.

این نشاسته‌های ژلاتینه شده راحت‌تر هضم می‌شوند و پردازش گلوکز (قند) موجود در این نشاسته‌ها را برای سلول‌های ما آسان‌تر می‌کند. این امر در مورد بسیاری از غذا‌های نشاسته‌ای تازه پخته شده صادق است، به ویژه آن‌هایی که فیبر کمی دارند مانند سیب زمینی یا مانند نان سفید که از آرد‌های ریز آسیاب شده تهیه می‌شوند.

برخی شواهد نشان می‌دهد که این نوع گلوکزِ به سرعت در دسترس ممکن است سطح انسولین را درست بعد از خوردن غذا افزایش دهد. اگرچه انسولین مهم است، زیرا به سلول‌های ما کمک می‌کند از گلوکز برای انرژی استفاده کنند یا آن را برای انرژی بعدی ذخیره کنند، اما انسولین بیش از حد می‌تواند باعث احساس گرسنگی و احتمالاً افزایش وزن شود.

نکته اینجاست که هنگامی که غذا‌های حاوی این نشاسته‌های ژلاتینه شده خنک می‌شوند، نشاسته‌های منبسط شده دوباره جمع می‌شوند و به چیزی تبدیل می‌شوند که به عنوان نشاسته مقاوم شناخته می‌شود. شکستن این نشاسته‌های جمع شده برای آنزیم‌های دستگاه گوارش ما سخت‌تر است، به این معنی که سلول‌های ما به سختی می‌توانند قند موجود در این نشاسته‌ها را کنترل کنند. این بدان معناست که نشاسته‌های مقاوم پس از خوردن کمتر باعث افزایش قند خون و انسولین می‌شوند.

میزان توانایی تشکیل نشاسته مقاوم به دمای پخت نان و نگهداری آن در یخچال یا فریز کردن آن بستگی دارد. سرعت انقباض در فریزر تقریبا دو برابر یخچال است، به این معنی که نشاسته مقاوم‌تری تشکیل می‌شود.

افزون بر این، انجماد نان، آب را به دام می‌اندازد و آن را تازه‌تر و نرم‌تر از زمانی که آن را در یخچال نگهداری می‌کنیم، نگه می‌دارد، چرا که در یخچال یا محیط خانه، آب موجود در نان از دست می‌رود و باعث سفت و خشک شدن نان می‌شود.

آیا باید نان خود را منجمد کنید؟

یک مطالعه بر روی ۱۰ فرد سالم به تأثیر منجمد کردن نان سفید پرداخت. آن‌ها نان‌های خریداری شده در فروشگاه را با نان خانگی مقایسه کردند.

برای نمونه‌های نان خانگی، انجماد و دوباره گرم کردن نان میزان افزایش قند خون را طی ۲ ساعت تا ۳۱ درصد کاهش داد. جالب اینجاست که حتی برشته کردن نان تازه نیز افزایش گلوکز را تا ۲۵ درصد کاهش داد.

این تأثیر زمانی که نان خانگی و سنتی منجمد، یخ‌زدایی و سپس برشته شد حتی بیشتر بود و قند خون را تا ۳۹ درصد کاهش داد. این اثر به طور بالقوه می‌تواند به کاهش احساس گرسنگی کمک کند، زیرا سطح گلوکز و انسولین پس از خوردن نان یخ‌زده افزایش نمی‌یابد.

اما هنگامی که از نان سفید تجاری و فروشگاهی استفاده شد، انجماد قبل از برشته کردن، واکنش قند خون بدن را بهبود نبخشید. این می‌تواند منعکس کننده روش‌های مختلف تولید نان تجاری در مقایسه با نان خانگی و سنتی باشد. مواد مورد استفاده یا روش پخت و سرد شدن نان ممکن است اثر انجماد را بر تشکیل نشاسته مقاوم کاهش دهد. در هر حال دلایل آن کاملاً روشن نیست.

سایر تحقیقات جدیدتر نیز نتایج مشابهی را نشان داده‌اند؛ بنابراین اگرچه برخی از مطالعات کوچک هستند، اما تأثیری که انجماد بر نان دارد، ثابت به نظر می‌رسد و به طور کامل در آزمایشگاه بررسی شده است.

اما شایان ذکر است که این اثرات تنها تا چند ساعت پس از خوردن نان وجود دارد؛ بنابراین در حالی که منجمد کردن نان قبل از خوردن ممکن است به کاهش سطح قند خون در یک وعده غذایی کمک کند و تأثیر کمی در وعده غذایی بعدی داشته باشد، اثرات طولانی مدت آن بر اشتها، افزایش وزن یا خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند دیابت نوع ۲ شناخته شده نیست و احتمالاً بسیار اندک است.

نشاسته مقاوم را می‌توان در بسیاری دیگر از غذا‌های نشاسته‌ای پخته شده و سرد مانند سیب زمینی، ماکارونی و برخی (نه همه) انواع برنج یافت. به نظر می‌رسد که برنج باسماتی نسبت به انواع برنج‌های دیگر نشاسته مقاوم‌تری دارد.

نشاسته مقاوم علاوه بر اینکه تجزیه سخت‌تری نسبت به نشاسته تازه پخته شده دارد، مواد مغذی را برای میکروب‌های ساکن در روده بزرگ ما فراهم می‌کند. این به حفظ تعادل سالم باکتری‌ها در روده ما کمک می‌کند. سپس این باکتری‌ها مواد شیمیایی را بر روی سلول‌های پوشش روده بزرگ آزاد می‌کنند که به ما در حفظ متابولیسم سالم کمک می‌کند.

همچنین نشان داده شده است که نشاسته مقاوم با افزایش حساسیت به انسولین به عملکرد بهتر انسولین کمک می‌کند. این می‌تواند به بدن ما کمک کند تا قند خون را به طور موثرتری استفاده کند که با سلامتی بیشتر مرتبط است، زیرا می‌تواند به طور موثرتری به عنوان سوخت توسط عضلات ما استفاده شود.

مزایای نشاسته مقاوم حتی ممکن است به سایر جنبه‌های متابولیسم ما نیز گسترش یابد، زیرا ممکن است به کاهش کلسترول نیز کمک کند. تصور می‌شود که این اثر ناشی از اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه است که باکتری‌های روده هنگام تخمیر نشاسته‌های مقاوم تولید می‌کنند. سطوح پایین کلسترول می‌تواند به معنای کاهش خطر بیماری قلبی باشد.

در مجموع، در حالی که این تغییرات ممکن است کاملاً چشمگیر به نظر برسند، اما کوتاه مدت هستند؛ بنابراین تأثیر آن‌ها بر سلامت بلندمدت ما کمتر است. اما این بدان معنا نیست که نان مصرفی خود را منجمد نکنید.

قرار دادن یک قرص نان در فریزر می‌تواند مضرات مواد غذایی را با مزایای اضافی برای سلامتی حتی اگر اندک باشد، کاهش دهد.